Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι | Η προσωπική ιστορία της Αίγης Α.
Απο την Αίγη Α., Φροντιστή
«Η πρώτη απώλεια σε έναν πόλεμο είναι η αλήθεια» μας λέει ο Αισχύλος. Υπάρχουν όμως και πόλεμοι που η αλήθεια δε γίνεται να θυσιασθεί στο βωμό τους, βγαίνει ολοκάθαρη στο φως, όπως άλλωστε ετυμολογείται και από την ίδια τη λέξη. Aλήθεια: θεία άλη, από το αλάομαι, πετάω. Αλήθεια λοιπόν είναι η πτήσις προς το θείο μας λέει ο Πλάτων στον Κρατύλο. Για τέτοιες πτήσεις θα μιλήσουμε σήμερα, μέσα από το πρίσμα της συνθήκης ενός πολύ σκληρού πολέμου, με το αντίπαλο στρατόπεδο να είναι ο καρκίνος του πνεύμονα.
Αφορμή για αυτή την κατάθεση ψυχής, στάθηκε η κα Κορίνα Πατέλη Bell, η δημιουργός της Fairlife LCC Support, η οποία έχει βιώσει και η ίδια μια αμετάβλητη αλήθεια, μια πτήση προς το θείο κόσμο, του αγαπημένου της συζύγου Simon. Σε πολύ λίγα λεπτά αφότου συμπλήρωσα μια φόρμα για ψυχολογική υποστήριξη στη Fairlife, που δραστηριοποιείται στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη ασθενών και φροντιστών με καρκίνο του πνεύμονα δωρεάν, όπως επίσης παρέχει ολοκληρωμένη φροντίδα, μέσα από πολύ προσωπική συνεισφορά, εθελοντισμό και ένα άρτιο δίκτυο επιστημονικών συνεργασιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε επίπεδο πρόληψης, ευαισθητοποίησης και καθοδήγησης για την ιδιαίτερα δύσκολη διαδρομή από την αρχική διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα, μέχρι τη θεραπεία, με πήρε τηλέφωνο η ίδια.
Στη φωνή της με αναγνώρισα, όπως επίσης αναγνώρισα και άλλους πολλούς συνοδοιπόρους σε αυτό το ταξίδι που έχει αρχή και συχνά τέλος, ένα τέλος αιώνιο κι αθάνατο όπως είναι και οι ψυχές του ηρωικού γένους των καρκινοπαθών. Ή μήπως θεωρούμε πως τα ηρωικά γένη τα συναντούμε μόνο στη μυθολογία; Η Λερναία Ύδρα είναι ακόμη εδώ κι όσοι την έχουν συναντήσει κατά πρόσωπο, γνωρίζουν πως βασικότερη προϋπόθεση αυτής της συνάντησης, αποτελεί το ηρωικό ανάστημα.
Κα Πατέλη, σας ευχαριστώ γιατί μέσα από μια και μόνο λέξη, το «στίγμα» της ασθένειας που αναφέρατε, άρχισα να βλέπω και πάλι καθαρά μέσα στα σκοτάδια του κόσμου.
Ενός κόσμου που ο Πυθαγόρας είχε ονοματίσει «κόσμημα», διότι πράγματι είναι, οι οπτικές αλλάζουν. Έχοντας βιώσει και η ίδια ως φροντιστής πάρα πολύ αγαπημένων μου ανθρώπων, τη μεγάλη πληγή του ασεβούς στίγματος, εν μέσω διαχείρισης πολύ δύσκολων εμπειριών ζωής και θανάτου, με τη λατρεμένη μου αδελφή να είναι πλέον από θνητή αθάνατη και το ιερότερο πλάσμα στη ζωή κάθε ανθρώπου, του ανθρώπου που μου δώρισε το πολυτιμότερο δώρο, αυτό της ζωής, να παλεύει μέχρι σήμερα με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα, παίρνω τη σκυτάλη του motto της Fairlife και κάνω με τη σειρά μου τον πόνο σπόρο: Διαβάτη, μήνυμα να πας στους Λακεδαιμόνιους, ότι σ’ αυτήν εδώ τη γη εμείς πέσαμε και κειτόμαστε πιστοί στους νόμους της αγάπης.
Και ξανασηκωνόμαστε. Γιατί ο καρκίνος είναι εδώ κι εκεί, έχει όμως να αντιμετωπίσει πάρα πολλούς ικανούς πολεμιστές. Κι όσοι χαρακτηρίζουν τους ασθενείς και φροντιστές ως ατυχέστατους, εύχομαι ολόψυχα να μη χρειαστεί ποτέ να βιώσουν τη μεγάλη τύχη του να κερδίζεις έστω μια μικρή μάχη.
Επανερχόμενη στη νοηματοδότηση της αλήθειας, υπάρχει άλλη μια (α-)λήθεια που με μια πιο σύγχρονη ετυμολογική προσέγγιση της λέξης, μας προτρέπει να βγούμε από τη λήθη αναφορικά με το στίγμα: όποιος έχει πνεύμονες, κινδυνεύει να νοσήσει από καρκίνο του πνεύμονα, όποιος περνάει από τη μητέρα Γαία, κινδυνεύει να νοσήσει από καρκίνο. Βρέφη, νέοι, γέροντες, πλούσιοι, πτωχοί, λευκοί, έγχρωμοι, Ρομά, φωτεινοί, σκυθρωποί, χαρωποί, επιχειρηματίες, άστεγοι και ούτω καθεξής. Ο καρκίνος δεν κάνει «διακρίσεις», αυτή είναι μόνο ανθρώπινη δουλειά ή καλύτερα δουλεία. Και τι έχει τελικά μεγαλύτερη αξία; να είσαι δούλος μιας ασθένειας που δε διάλεξες είτε συμβαίνει σε εσένα είτε σε κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο ή να είσαι δούλος πεποιθήσεων που δεν αρμόζουν σε καμία περίσταση, πόσο μάλλον όταν ο συνάνθρωπος απέναντι, καλείται, παρά τη θέλησή του, να υποφέρει σωματικά, ψυχικά, κοινωνικά, πολύ συχνά δε και οικονομικά; Το στίγμα, όπως και ο καρκίνος, έρχονται απρόσκλητοι στη ζωή και με μεγάλο θόρυβο, αφήνοντάς συχνά τους αποδέκτες σε μια βουβή σιωπή.
Για κάθε βουβή τραγωδία της ζωής όμως, η ίδια η πρωταρχική αρχαία τραγωδία μας δίδαξε πως ακολουθεί η κάθαρση. Στέλνω την αγάπη μου και απεριόριστη δύναμη σε όλους τους καρκινοπαθείς που μας διαβάζουν ή και όχι, είστε αξιοθαύμαστοι. Είστε οι άνθρωποι που μας διδάσκουν καθημερινά σε αυτή την εφήμερη για όλους ανεξαιρέτως ζωή, τη βιοσοφία που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος μέσα από τέτοιες εμπειρίες: «άρχε σεαυτού, τω βίω μάχου, ελπίδα αίνει, εύχου δυνατά, ευγνώμων γίνου, άκουε πάντα, ευγένειαν άσκει, ύβριν αμύνου, φιλίαν αγάπα, ατυχούντι συνάχθου».
Η δική μας εμπειρία, μας δίδαξε πως μυστικές συνταγές δεν υπάρχουν για τον καρκίνο του πνεύμονα. Υπάρχει η πρόληψη, αποτελεσματικές θεραπείες και το: αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό πορπάθιε κι αν νιώθεις φόβο ή πανικό ει την ψυχή σου κράθιε. Φύλαξτην μέσ’ το «κόσμημα» του θείου Πυθαγόρα, αυτή ‘ναι η αποστολή τ’ ανθρώπου στον αγώνα.
Είθε ο αγώνας μας να είναι σωτήριος για την ψυχή μας πρωτίστως. Γιατί όλοι παιδιά της γης και του έναστρου ουρανού είμαστε. Και ούτε πριν έλθουμε στη γη μας απασχολούσαν τέτοια ζητήματα αν θυμάστε καλά (που σίγουρα δε θυμάστε), όπως δε θα μας απασχολούν και μετά.
Την αγάπη μας από το μέτωπο. Με τα πόδια στη γη, το βλέμμα στον ουρανό. Γιατί ο Άδης είν’ η γη γι’ αυτό ψηλά κοιτάμε.
23 Ιανουαρίου 2023