Βιωματική ιστορία Τερψιχόρης Κανατσούλη
Είναι πολλές φορές λυτρωτικό να μιλάμε για τις εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει. Η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Έχει ανηφόρες, κατηφόρες, εμπόδια στο δρόμο σου, γέφυρες που σε βοηθούν να προχωρήσεις.
Έχει τα πάντα.
Η δική μου περιπέτεια με τον καρκίνο του πνεύμονα ξεκίνησε το 2012, όταν άρχισα να νιώθω συστηματικά φοβερούς πόνους στην πλάτη. Μια ο πόνος έφευγε, μια ερχόταν πάλι. Τον αντιμετώπιζα στιγμιαία με παυσίπονα, αλλά αυτός επέμενε.
Άρχισα, λοιπόν, να ψάχνω την αιτία, επισκέφτηκα διάφορους γιατρούς, μου έδιναν κάποιες ερμηνείες. Στην ουσία, δεν μου έλεγαν κάτι συγκεκριμένο. Ο πόνος συνεχιζόταν. Μετά από μια σειρά αιματολογικών εξετάσεων και αξονικής, πάλι δεν βρέθηκε τίποτα. Εγώ υπέφερα πραγματικά.
Είχε ήδη περάσει ενάμισης χρόνος.
Για καλή μου τύχη, ένας γιατρός μου συνέστησε ένα σπινθηρογράφημα οστών. Εκεί φάνηκε η “αιτία του κακού”. Μια σκιά πίσω στην πλάτη έκρυβε έναν όγκο στους πνεύμονες, που δεν φαινόταν σε καμία εξέταση.
Το 2014, έκανα λοιπόν το χειρουργείο, ο όγκος αφαιρέθηκε, αφήνοντας πίσω ένα μικρό κομμάτι. Ακολούθησαν 18 χημειοθεραπείες και 10 ακτινοβολίες. Μετά τις τελευταίες ακτινοβολίες, ο πόνος πέρασε μαχαίρι. Το μικρό κομμάτι που δεν αντιμετωπίστηκε βρίσκεται δίπλα στον οισοφάγο και ταλαιπωρούμαι κάπως, όταν καταπίνω. Παραμένει όμως σε σταθερό επίπεδο, χάρη στις ανοσοθεραπείες.
Από το 2016, έχω κάνει 110 ανοσοθεραπείες. Νιώθω μια χαρά. Ζω τη ζωή μου, περνάω όμορφα, διασκεδάζω!
Δεν με τρομάζει η λέξη “καρκίνος“. Για μένα, είναι μια γρίπη διαρκείας. Έχω δει το θέμα θετικά και πραγματικά δεν με πειράζει καθόλου που πηγαίνω κάθε 15 μέρες για συντήρηση. Το βλέπω σαν μια βόλτα. Φροντίζω να είμαι πάντα περιποιημένη, τόσο που ο κόσμος δεν με πιστεύει όταν ζητάω την προτεραιότητα που δικαιούμαι, λόγω της ασθένειας. Είναι ένα παράπονό μου αυτό!
Σίγουρα, έχω σταθεί πιο τυχερή από άλλους ασθενείς, όμως η δύναμη της θετικής σκέψης είναι τεράστια. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω. Μείνετε αισιόδοξοι! Κάντε το αρνητικό θετικό! Ακόμα, κι όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν γύρω σας…
Θα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω την ογκολόγο μου Ελένη Γαλάνη που στάθηκε δίπλα μου με υπομονή και επιμονή. Και τα καταφέραμε. Eπίσης, θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο Ευχαριστώ στο γιατρό μου κ. Γιώργο Τσάκαλο και στον κ. Τρύφωνα Μπιλιδα.
Υ.Γ. Και κάτι τελευταίο: Κάπνισμα και καρκίνος του πνεύμονα δεν πάνε μαζί.
( Από μια γυναίκα που έχει αγαπήσει πολύ το κάπνισμα)